We lezen vandaag Psalm 2 helemaal:

Veel mensen ervaren een diepgewortelde vrees en bezorgdheid voor totalitaire systemen van macht. En niet zonder reden. De geschiedenis heeft ons geleerd dat totalitaire machten in bijvoorbeeld communistische of nationaal-socialistische vormen ongelofelijk veel leed, onderdrukking en ontmenselijking kunnen veroorzaken. De corona-tijd en de bijbehorende maatregelen hebben veel van die diepgewortelde vrees aangewakkerd. We zien in het maatschappelijke verkeer hoe de corona-maatregelen gelinkt worden aan theorieën over samenspannende wereldmachten en hun duistere bedoelingen. Aangezien het grootste deel van de bijbel is ontstaan in tijden waar totalitaire regimes als de Babyloniërs, de Perzen en de Romeinen de macht in handen hadden, zijn er genoeg teksten in de bijbel te vinden waar deze theorieën (al dan niet terecht) aan verbonden kunnen worden.

Als kind ben ik opgegroeid in een hoek waar de bijbel naast de krant werd gelezen. Waar hedendaagse ontwikkelingen naadloos in bijbels perspectief werden geplaatst. De bijbelse teksten over wat komen gaat zijn geschreven om te troosten, maar het maakte mij nog wel eens onrustig en onzeker over de toekomst. Ook vandaag zie ik die vruchten om mij heen. Ik merk nog wel eens dat mensen in het lezen van de krant naast de bijbel vooral groeien in bezorgdheid en ongerustheid. Hoe het christenen kan aansporen tot militante uitspraken richting de overheid of oproepen tot verzet. Hoe het kan bijdragen aan verdeeldheid in kerken en families in een 'ik-zie-ik-zie-wat-jij-niet-ziet' discours. Nee, dan de toon van Psalm 2! Die is heel anders. Waartoe leidt het woeden van de volken, het rumoer van de naties? Tot niets! Zelfs als de wereldmachten van de aarde samenspannen is de hemel niet onder de indruk. Verre van dat. De hemel lacht en spot met hen.
Deze Psalm is door de tijden heen gezongen door het Joodse volk dat wist wat onderdrukking was. Het volk dat keer op keer in haar voortbestaan bedreigd is geweest door samenspannende machten. Een volk dat met deze psalm de aardse onderdrukking echter in perspectief plaatste in een hemels vergezicht waar de Heer op de troon de bedreiging weglacht en spot met hen die samenzweren omdat al die samenzwerende wereldmachten bij elkaar niet in verhouding staan tot de God die op de troon zit. De God die maar hoeft te spreken in Zijn woede om hen te verbijsteren met Zijn toorn.

Nadat de psalmist David de blik in de hemel heeft geworpen beschrijft hij zijn identiteit als zoon van God die de volken der aarde in bezit was gegeven en de einden der aarden als eigendom had ontvangen. Een beschrijving die voor David stond tussen heden en toekomst, tussen realiteit en verwachting. In het heden wist David zich een kind van God de Vader zoals hij in Psalm 89:27 beschrijft. Als kind van de hemelse Vader was Gods schepping van hem. Daarnaast grijpt de Psalm vooruit naar Jezus Christus als de Zoon van David. In de Hebreënbrief wordt het 'Jij bent mijn zoon' uit deze psalm toegepast op Jezus. Hij is Degene die vlak voor de Grote Opdracht Zijn leerlingen toevertrouwde dat Hem 'alle macht gegeven was, in de hemel en op de aarde'. Zowel in verlossing als oordeel behoren de volken Christus toe.

Als kind van de lachende en spottende hemel waarschuwt David de wereldmachthebbers op aarde en dringt hij hen erop aan om zich te onderwerpen en de Heer ontzag te tonen en hulde te brengen. De verbondenheid tussen David en YHWH wordt zichtbaar waar de koningen van de aarde eer bewijzen aan David, de koning door God gezalfd op de berg Sion. Zo tonen wij ons ontzag voor God in de aanbidding en eer die we Christus geven. Degenen die dat niet doen bevinden zich op een doodlopende weg. Heil en zegen is juist voor hen die schuilen bij Hem.

Als Petrus en Johannes in Handelingen 4 ondervraagd zijn door de Joodse overheid en weer zijn vrijgelaten met het verbod om over Jezus te spreken bidden de discipelen tot God met de eerste zinnen van deze Psalm. Zoals zo vaak geven de Psalmen woorden om te bidden en woorden om te hopen. Ook wij kunnen vandaag de dag onder de indruk raken van het totalitaire wapengekletter van de geopolitieke machten op aarde. Over ontwikkelingen, maatregelen en wetgevingen. Maar laten we dan met Psalm 2 zingen over de hemel die lacht en spot met alles wat zo indrukwekkend lijkt. Laten we stil worden bij de identiteit die we hebben in Christus als kinderen van de Allerhoogste. Want onder Zijn vleugels hoef je niet te wanhopen in ongerustheid. Want de volken en de einden der aarde behoren aan God toe.