Vandaag is de dag van Psalm 71. We lezen vanaf vers 9 tot 22.
Mijn oma was de beste van allemaal. Echt een geweldig mens. Geboren als schippersdochter afkomstig van het Zeeuwse eiland Sint Philipsland. Oorspronkelijk van strikt reformatorische huize. Getrouwd met mijn opa, ook een schipper natuurlijk. Samen voeren ze, kregen ze kinderen en is er nog een emigratie avontuur geweest naar Amerika waarvan ze na een paar jaar met een ervaring rijker zijn teruggekeerd. Nadat ze rond hun pensioengerechtigde leeftijd aan de wal zijn gekomen zijn ze tot een soort geloofsverdieping gekomen tijdens een tentevangelisatie campagne. Het heeft ze zo mogelijk nog kleurrijker gemaakt. Mijn oma is nog wel eens meegevaren met ons nadat mijn opa overleden was. Het mooie aan haar vond ik dat je echt contact met haar had. Alsof er geen generatiekloof bestond. Als mijn oma ergens binnen kwam, knapte de ruimte en de mensen erin ervan op.
Ik herken iets van mijn oma in de psalmist van vandaag. De oude grijsaard die uitziet naar de Heer, die meer en meer lof brengt en spreekt over de macht van Zijn God. Ook mijn oma was van jongs af vertrouwt met God. Zij vertelde hoe haar vader een 'bekeerd mens' was binnen de Oud Gereformeerde Gemeente wat in die hoek van de kerk best een bijzondere categorie is.
Mijn oma was de beste van allemaal. Echt een geweldig mens. Geboren als schippersdochter afkomstig van het Zeeuwse eiland Sint Philipsland. Oorspronkelijk van strikt reformatorische huize. Getrouwd met mijn opa, ook een schipper natuurlijk. Samen voeren ze, kregen ze kinderen en is er nog een emigratie avontuur geweest naar Amerika waarvan ze na een paar jaar met een ervaring rijker zijn teruggekeerd. Nadat ze rond hun pensioengerechtigde leeftijd aan de wal zijn gekomen zijn ze tot een soort geloofsverdieping gekomen tijdens een tentevangelisatie campagne. Het heeft ze zo mogelijk nog kleurrijker gemaakt. Mijn oma is nog wel eens meegevaren met ons nadat mijn opa overleden was. Het mooie aan haar vond ik dat je echt contact met haar had. Alsof er geen generatiekloof bestond. Als mijn oma ergens binnen kwam, knapte de ruimte en de mensen erin ervan op.
Ik herken iets van mijn oma in de psalmist van vandaag. De oude grijsaard die uitziet naar de Heer, die meer en meer lof brengt en spreekt over de macht van Zijn God. Ook mijn oma was van jongs af vertrouwt met God. Zij vertelde hoe haar vader een 'bekeerd mens' was binnen de Oud Gereformeerde Gemeente wat in die hoek van de kerk best een bijzondere categorie is.
Net zoals de psalmist had mijn oma echter ook veel ellende en nood gezien. Drie kinderen heeft zij verloren. Eerst een baby. Daarna een jonge jongen die verdronken is naast het schip. En later een volwassen zoon, een baggeraar die onder verdachte, en nooit opgehelderde omstandigheden dood gevonden is in Saudi Arabië waar hij toen werkzaam was.
Ongekend verdriet en ongekend geloof bestonden naast elkaar in het leven van mijn oma. De ellende en nood bestonden naast de reddende daden en de gerechtigheid van God om het met de woorden van de oude psalmist te zeggen. Hoewel de psalmist zowel ellende als redding kent is hij nu vooral op zoek naar het laatste. "God blijf niet ver van mij, mijn God, kom mij haastig te hulp" lazen we. Eerder schreef hij in vers 9 'Verstoot mij niet nu ik oud wordt, verlaat mij niet nu mijn kracht bezwijkt'. De psalmist voelt zich eenzaam, van God verlaten. Kwetsbaar tegenover zijn tegenstanders.
Het valt mij in de kracht van mijn leven vaker op hoe kwetsbaar mensen zich op leeftijd kunnen voelen. Ouderen met levenservaring die ellende en redding in hun leven kennen. Alles hebben gezien, maar die zich naar mate ze ouder worden kwetsbaarder voelen dan ooit. De kracht verdwijnt en de vrees voor afhankelijkheid van anderen groeit. Sommigen voelen zich teveel en overbodig. Anderen worstelen met eenzaamheid.
"Laat mij nu herleven, laat mij herrijzen uit de diepten van de aarde. Verhoog mij in aanzien, omgeef mij met uw troost" bidt de psalmist. Een gebed dat alle aspecten van verlossing raakt. Nieuw leven, opstanding, troost, waardigheid. Het zijn die dimensies van het leven die zo vaak buiten onze regie liggen. We hebben dood en leven, liggen en opstaan, verdriet en troost, vernedering of waardigheid meestal niet in eigen hand. We zijn hierin ten diepste afhankelijk van God zelf. Van Zijn gave aan ons. De psalmist begrijpt dat en stort zijn hart bij God uit.
Op een avond kwam ik het kamertje van mijn oma binnen in het verzorgingshuis waar ze woonde. Ze voelde zich niet goed, was wat verward en verdrietig. Ik ben er even geweest en heb een psalm gelezen met haar. Samen gebeden. En toen ging ze slapen. Niet lang daarna is ze overleden en zijn de woorden waar geworden waar de psalmist in deze psalm om vroeg. Mijn oma leeft en zal herrijzen uit de diepten van de aarde. Zij is in aanzien verhoogt en omgeven met de troost van Gods aanwezigheid. En man, wat zullen ze daar blij met haar zijn.
Misschien bent u al wat ouder en herkent u de kwetsbaarheid van deze psalmist. Voelt u de eenzaamheid, ervaart u God op afstand. U ziet hoe ook uw leven een mix is geweest van ellende en nood, maar ook van redding en gerechtigheid. Bidt dan met de psalmist de woorden: laat mij herleven, laat mij herrijzen, verhoog mij in aanzien en omgeef mij met uw troost. En weet dat de woorden van dit gebed vandaag waar kunnen worden in kleine glimpen die er altijd onverwachts zijn. Maar ook in de wetenschap dat over de drempel van het leven heen deze woorden vast en zeker zijn. Het beste komt nog.
Ongekend verdriet en ongekend geloof bestonden naast elkaar in het leven van mijn oma. De ellende en nood bestonden naast de reddende daden en de gerechtigheid van God om het met de woorden van de oude psalmist te zeggen. Hoewel de psalmist zowel ellende als redding kent is hij nu vooral op zoek naar het laatste. "God blijf niet ver van mij, mijn God, kom mij haastig te hulp" lazen we. Eerder schreef hij in vers 9 'Verstoot mij niet nu ik oud wordt, verlaat mij niet nu mijn kracht bezwijkt'. De psalmist voelt zich eenzaam, van God verlaten. Kwetsbaar tegenover zijn tegenstanders.
Het valt mij in de kracht van mijn leven vaker op hoe kwetsbaar mensen zich op leeftijd kunnen voelen. Ouderen met levenservaring die ellende en redding in hun leven kennen. Alles hebben gezien, maar die zich naar mate ze ouder worden kwetsbaarder voelen dan ooit. De kracht verdwijnt en de vrees voor afhankelijkheid van anderen groeit. Sommigen voelen zich teveel en overbodig. Anderen worstelen met eenzaamheid.
"Laat mij nu herleven, laat mij herrijzen uit de diepten van de aarde. Verhoog mij in aanzien, omgeef mij met uw troost" bidt de psalmist. Een gebed dat alle aspecten van verlossing raakt. Nieuw leven, opstanding, troost, waardigheid. Het zijn die dimensies van het leven die zo vaak buiten onze regie liggen. We hebben dood en leven, liggen en opstaan, verdriet en troost, vernedering of waardigheid meestal niet in eigen hand. We zijn hierin ten diepste afhankelijk van God zelf. Van Zijn gave aan ons. De psalmist begrijpt dat en stort zijn hart bij God uit.
Op een avond kwam ik het kamertje van mijn oma binnen in het verzorgingshuis waar ze woonde. Ze voelde zich niet goed, was wat verward en verdrietig. Ik ben er even geweest en heb een psalm gelezen met haar. Samen gebeden. En toen ging ze slapen. Niet lang daarna is ze overleden en zijn de woorden waar geworden waar de psalmist in deze psalm om vroeg. Mijn oma leeft en zal herrijzen uit de diepten van de aarde. Zij is in aanzien verhoogt en omgeven met de troost van Gods aanwezigheid. En man, wat zullen ze daar blij met haar zijn.
Misschien bent u al wat ouder en herkent u de kwetsbaarheid van deze psalmist. Voelt u de eenzaamheid, ervaart u God op afstand. U ziet hoe ook uw leven een mix is geweest van ellende en nood, maar ook van redding en gerechtigheid. Bidt dan met de psalmist de woorden: laat mij herleven, laat mij herrijzen, verhoog mij in aanzien en omgeef mij met uw troost. En weet dat de woorden van dit gebed vandaag waar kunnen worden in kleine glimpen die er altijd onverwachts zijn. Maar ook in de wetenschap dat over de drempel van het leven heen deze woorden vast en zeker zijn. Het beste komt nog.