Psalm 69

Ik heb eens opgezocht wat er gebeurt wanneer je in drijfzand terecht komt; Laat ik het zo zeggen; 
ik zou er geen hobby van maken. Oke, je zinkt er vaak niet zo dramatisch snel in weg als je wel in films ziet, maar je kunt er wel degelijk akelig vast in komen te zitten. 

Wat je vooral niet moet doen is je ene been uit het drijfzand proberen te trekken. Vaak lukt dat wel, maar daarmee duw je je andere been juist verder in de problemen. Dit is nu zo’n situatie waarin je, wanneer je je kracht op de verkeerde manier gebruikt, alleen maar dieper wegzakt. 

Red mij, God, het water staat aan mijn lippen, ik zink weg in bodemloos slijk en vind geen grond voor mijn voeten

De taal die David in deze psalm gebruikt doet sterk denken aan het overwinningslied dat Mozes zingt in Exodus 15. 
Hij bezingt daar samen met het volk de ondergang van de slechte Farao en zijn leger: wild kolkend water overspoelde hen, als een steen zonken ze naar de diepte, aldus een triomfantelijke Mozes. 

Dat zijn mooie woorden om te zingen als het gaat over een slechte en onderdrukkende vijand, maar wat nu als je als gelovige zelf steeds verder wegzinkt en het water je aan de lippen staat? 
Wat nu als je in je eigen leven aan het vechten bent voor gerechtigheid, voor erkenning, voor het zuiveren van je naam tegenover kwaadwillenden? David merkt dat het verkeerd gebruiken van zijn energie en kracht een contraproductieve reactie geeft. 

U kent mijn smaad, mijn schande, mijn schaamte, al mijn belagers staan voor U. Smaad heeft mijn hart gebroken, ik ben radeloos, ik hoopte op mededogen – vergeefs; op troost – die ik niet vond. Nee, ze mengden gif door mijn eten en lesten mijn dorst met azijn.

Wat hij ook doet, hoe hij zich ook opstelt tegenover de vijand, het wordt alleen maar erger. In 2002 kwam de Deense film Jagten uit (the hunt in het engels). Over een mannelijke kleuterleider die ten onrechte wordt beschuldigd van seksueel misbruik. Een trieste film die maar al te duidelijk maakt dat het de grote massa niet echt uitmaakt of iemand schuldig is of niet. Zodra het er de schijn van heeft, heb je al levenslang en zink je steeds dieper weg in oordeel en beschuldiging. 

Zo extreem als in die film maken wij het misschien niet snel mee, maar sinds 2002 is die trent van oordeel, mede door de opkomst van de vele socials, alleen maar doorgezet. Er is een term voor mensen die op veel berichten op Facebook of nieuwssites reageren met ongenuanceerde veroordeling en harde woorden. Het zijn keyboard warriors. Mensen die niet zozeer grondig onderzoek doen naar de waarheid, maar vooral hun digitale gal willen spuwen. Vaak zonder te beseffen hoeveel schade het aan kan richten aan de geadresseerde.   

Anneke en ik woonden een paar jaar geleden in een woongroep. Als christelijke kernbewoners was dit een prachtige plek om je geloof praktisch vorm te geven, simpelweg door maaltijden te delen met jongeren die in hetzelfde pand woonden en je deur open te hebben voor hen. We werden geïnterviewd door een regionale krant. Een mooi artikel, maar op de website van de krant kwamen de meest afschuwelijk veroordelende reacties van mensen die ik totaal niet kende. Ik weet nog hoe mij dat raakte. We willen dit doen uit liefde voor God en werden met woorden neergesabeld alsof we grote criminelen waren. 

Bij David gaat het nog een stap verder. Hoe meer hij zich inzet voor God, hoe meer hij Gods liefde uit wil dragen, des te harder wordt hij aangepakt. 
De hartstocht voor Uw huis heeft mij verteerd, schrijft hij. Mijn passie voor U maakt mijn vijanden woedend. 
Het is dit vers dat bij de leerlingen van Jezus door hun gedachten gaat wanneer zij Jezus te tempel zien reinigen van handelaren en geldwisselaars. Jezus’ liefdevolle maar niet mis te verstane hartstocht voor de Vader zal ook als een rode lap op een stier werken voor Zijn vijanden. 

Het goede wordt lang niet altijd zo erkend en beloont in deze wereld. Maar er is wel hoop. David probeert zichzelf uiteindelijk in deze lange psalm niet aan zijn eigen haren omhoog te trekken uit het slijk. Hij weet dat dit niet werkt. Hij wordt nederig en geeft zichzelf en zijn situatie over aan God, heel bewust en dan komt die mooie conclusie. Hij begint te zingen. Vergeet niet dat het opschrift van deze psalm al verraad dat deze benauwde omstandigheid een lied is! Op de wijs van de lelies. David schrijft dan: 

De naam van God wil ik loven met een lied, zijn grootheid met een lofzang prijzen. Dat behaagt de HEER meer dan offerdieren, dan stieren met hun hoorns en hoeven.
De nederigen zien het en verheugen zich, wie God zoeken, hun hart zal opleven. Want de HEER hoort de armen, zijn gevangen volk verwerpt Hij niet.

Jezelf nederig maken tegenover God en Hem eren. Op Hem blijven vertrouwen in alle omstandigheden. Moeilijk, maar David toont ons dat het kan én dat het beloont wordt.

En mocht je toch een keer vast komen te zitten in drijfzand? Dan deel ik deze twee tips met je. 
1. Blijf rustig en werp al het onnodige gewicht van je af. Tas, jas, horloge. Hoe zwaarder het op je kan drukken, hoe meer je wegzakt.
2. Ga niet klauteren of jezelf omhoog worstelen, maar probeer plat te gaan liggen. In deze situatie kun je geen betere houding aannemen dan de meest nederige. Ga liggen. Op die manier verdeel je je gewicht en kun je langzaam naar de kant schuiven.