Psalm 57

Als ik deze Psalm lees komt de situatie in Oekraine direct op mijn netvlies: de terreur, verwoesting, het doodsgevaar waar mensen daar in leven. Vluchten of vechten is voor de meeste mensen de enige optie. En midden in deze oorlogssituatie hoor ik ook voorgangers andere dingen zeggen die ik amper kan vatten. Voorganger Elisey zegt: We zijn allemaal uitgeput, Waar halen we de kracht vandaan? Hoe helpen we elkaar? Wees dankbaar! Dank U Heer dat we wakker zijn geworden. Dank dat er zoveel mensen om ons heen staan: werkers, journalisten, strijders, partners. Glorie aan Jezus.

Hoe doe je dat? Waar haal je de moed vandaan om nog dankbaar te zijn in deze situatie? Is het niet tegen beter weten in? Deze Psalm helpt ons om dit beter te begrijpen en mee te voelen.

Het is een stil gebed, een gebed wat vanuit het diepste binnen van iemand – David – onder woorden gebracht wordt. Er spreekt een vertrouwen uit in het midden van doodsgevaar. David was op de vlucht voor Saul. Saul zag hem liever dood dan levend en David deed er alles aan om aan de klauwen van Saul te ontsnappen zoals je kunt lezen in 1 Sa, 22 en 24. Vanuit die situatie – op de vlucht – is deze Psalm geschreven.

Bij U is mijn leven geborgen, In de schaduw van uw vleugels zal ik schuilen.

Vaak associëren we die schaduw van vleugels met de vleugels van een vogel die ons bescherming geven, dat geeft een geborgen gevoel. Hier gaat het verder dan de vleugels van een vogel – of dat nu een hen is met haar kuikens onder haar vleugels of een trotse arend hoog in de lucht.

Het kunnen namelijk ook de vleugels van de cherubim zijn, de engelen – die bij de troon van God zijn. En dat geeft die schuilplaats een ander perspectief. We zijn veilig onder de troon van God, de Allerhoogste! God die zijn of haar armen uitstrekt over heel de kosmos, heel de wereld, Oekraine, bescherming geeft. Die grootheid creëert afstand en overzicht: God in de hemel. En tegelijk nabijheid: God zal hulp zal sturen, God zal liefde en trouw sturen.

Tussen de leeuwen leg ik mij te slapen, tussen mensen die mensen verslinden met bombardementen, raketaanvallen – of misschien dichter bij – met woorden die snijden. Hoe kwetsbaar kun je zijn? Durf je wel te slapen, te gaan liggen, je over te geven aan de situatie? Want wordt je wel weer wakker? En hoe dan?

Dat kan alleen vanuit dat vertrouwen op God die met zijn glorie – met zijn aanwezigheid - heel de aarde vervult, deze wereld in handen houdt. Dat betekent niet dat het op de korte termijn goed komt of op de manier waarop jij je dat voorstelt.

Het betekent wel dat God met jou is. Dat God zich in Jezus met zijn liefde en trouw zich naast jou neerlegt te midden van die leeuwen, te midden van mensen die kwaad doen. Jij ligt daar niet alleen te midden van die leeuwen. Christus ligt naast je. Wordt verwond net als jij. Neem maar eens de tijd om dat tot je door te laten dringen. Juist aan het begin van deze veertigdagentijd.

Alleen vanuit het besef dat Christus met je is, naast je ligt, kun je dan zeggen; ik ben klaar voor wat komen gaat. Zo kun je ontdekken dat de woorden van deze Psalm en de woorden van voorganger Elisey diep uit hun innerlijk komen. Zo ook voor mij en voor jou vandaag:
Ik wordt wakker en leef vanuit het diepst van mijn ziel, dankbaar dat het weer ochtend is geworden en ik mag leven. Dankbaar voor uw hemelhoge en doorgaande liefde en trouw.