In mijn tienerjaren ben ik een tijdje actief geweest in een gebedsgroep van Youth for Christ in Drachten. Boven de plaatselijke koffiebar kwam ik wekelijks met een groepje van 6 mensen samen om te bidden. Iemand was daar zo wijs om twee prikborden op te hangen. Eentje waar briefjes met gebeden opgehangen konden worden. Er hingen altijd veel briefjes. Iedereen had genoeg punten vanuit zijn of haar eigen leven en omgeving om aan te dragen.
Het tweede prikbord was anders. Daar hing een briefje boven waarop stond: verhoorde gebeden. Die hele periode van gebed daar in dat bovenkamertje heeft mij een enorm wijze les geleerd, want ondanks het feit dat sommige briefjes bleven hangen op het eerste bord, ontdekten we met elkaar hoeveel gebeden verhoord werden in de loop van de tijd en overgeheveld konden worden naar het andere bord.
Als we dat niet heel bewust zo visueel hadden gemaakt, waren we een groot deel van die verhoorde gebeden allang weer vergeten.
Ik heb daar leren bidden, maar vooral óók leren danken voor Gods trouw in onze levens.
Bij het lezen van Psalm 78 kan je het gevoel bekruipen van een volk dat maar niet wil zien wat God allemaal in hun midden heeft gedaan. God doet grootse dingen en het volk lijkt er geen oog voor te hebben. De reacties van het volk op Gods grote daden worden met niet mis te verstande woorden benoemd: zij zondigen tegen Hem, beledigen Hem, zij daagden Hem uit, bedrogen Hem met de mond, enz.
Waar het in de kern op neerkomt is dat zij niet geloofden en vertrouwden op God die hen in hun woestijnperiode leidde, dag aan dag met Zijn aanwezigheid en dagelijks voedsel, hemels manna.
De psalm is eigenlijk een groot pleidooi van Asaf om aan iedere nieuwe generatie de grote daden van God aan Zijn kinderen door te geven. Als herinnering aan Gods trouw en als bemoediging: als God toen hielp, zal Hij dat vandaag ook doen. Asaf houdt Gods kinderen en daarmee ons ook, het tweede prikbord voor. Kijk eens naar onze God. Hij ziet ons in onze moeiten, is erbij en luistert naar gebeden. Laat het ervoor zorgen dat je bemoedigd bent én laat het je op Zijn wegen houden. Dwaal niet af. De psalm heeft een neerwaartse lijn die niet te missen is. Keer op keer sluit het volk de ogen voor Gods handelen in hun midden waardoor het volk uiteindelijk ook echt zonder God komt te staan. Wie zich niet bewust openstelt voor Gods aanwezigheid, dwaalt langzaam maar zeker van Hem af.
Vandaar die indringende inleiding van Asaf in deze psalm die maar liefst 8 verzen duurt, om heel bewust stil te staan bij Gods handelen in de geschiedenis en vandaag.
In het oude testament lezen we meerdere verhalen over altaren en gedenkstenen die opgezet worden op plaatsen waar gelovigen een Godservaring hebben gehad. We zien het bij Abraham bijvoorbeeld maar ook bij Jakob. Ze fungeerden als eerbetoon aan God maar ook als visuele herinnering aan de trouw van God. Iedere keer wanneer zij of hun nageslacht erlangs zouden lopen wisten ze weer: De Heer is trouw!
En dus is de Psalm voor ons een uitnodiging om eens goed stil te staan bij wat God allemaal heeft gedaan in ons leven. Of nog beter: een uitnodiging om dagelijks iets daarvan te markeren. Of je dat nu doet met een prikbord of een notitie in je telefoon, de vormen zijn eindeloos. Maar laat het fungeren als een gedenksteen, een plek waar je oog dagelijks op valt. Misschien mooi om met je hele gezin eens te tijdje zo’n plek te creëren. Misschien mooi om daar vandaag mee te beginnen. Je zult versteld staan hoe trouw God dagelijks naar ons luistert en handelt in ons leven. Alleen al dat besef houdt ons dicht bij onze Hemelse Vader en geeft ons de moed om een nieuwe dag in te gaan.