Psalm 93

“Het is soms zo’n chaos in mijn hoofd,” vertelde iemand me. “Allerlei gedachten en plannen die door elkaar heen lopen. Allerlei vragen over wat ik moet doen, wat ik wil. Ik wordt er soms haast bang van, alsof ik de controle kwijt raak.” Misschien is Psalm 93 wel geschreven voor die momenten waarop wij de controle even kwijt zijn. Om ons even stil te zetten en ons op een andere manier naar ons leven, naar de wereld te laten kijken.

Het is een korte psalm, maar wat is het een juweel. In vijf verzen wordt een heleboel beelden in een paar zinnen helder geschetst. Ik zou u daar graag in detail doorheen leiden, maar daar is deze podcast niet voor bedoeld. Toch kan ik het niet laten om te wijzen op de complexere vorm van parallellisme die de Psalmist gebruikt. We kennen inmiddels de twee parallelle versregels die elkaar aanvullen of versterken. In deze Psalm wordt een aantal keren met drie versregels die elkaar deels herhalen de spanning opgevoerd tot een climax. Kijk maar in vers 3:
De waterstromen hebben zich verheven Heer,
de waterstromen hebben hun stem verheven,
de waterstromen hebben hun golven verheven.

Je ziet het water opkomen en hoort het bulderend geraas, je voelt tenslotte de dreiging van de golven die je overspoelen. Gaat het hier om de wateren van de vloed in Genesis, om stormen op het meer, over legers die je land overspoelen of om de golven van angst en wanhoop die ons kunnen overvallen? Het antwoord is in al die gevallen hetzelfde:
Machtiger dan het gebulder van de grote wateren,
machtiger dan de branding van de zee:
machtig hoog verheven is de Heer.

God is sterker dan de storm, want, horen we in het openingsvers: de Heer is koning.
Daar begint deze Psalm mee, met die simpele belijdenis en daar gaat het de Psalmist om. God is koning en daarom staat de aarde – de kosmos zouden wij zeggen – stevig vast.

Er zijn stormen, jazeker, er is de dreiging om overspoeld te worden, maar God staat daar ver boven. Dat betekent niet dat hij op een afstand staat, want in het laatste beeld in de Psalm komt God juist heel dichtbij. Daar gaat het om de getuigenissen van God, zijn woorden, zijn richtlijnen, over zijn tempel ook die dichtbij de mensen is en blijft tot in lengte van dagen.

Want Psalm 93 spreekt ook heel nadrukkelijk over tijd. Anders zouden we nog kunnen denken dat het hier om een toekomstbeeld gaat, over de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. Maar het tweede vers is heel uitgesproken: Gods troon staat vanaf het begin van de tijd vast, God is van alle eeuwen. De laatste versregel geeft de andere kant van de tijdslijn: Gods woorden en de heiligheid die zijn tempel versiert blijven voor altijd.

God is een bron van stabiliteit, te midden van de stormen van het leven. Want de Heer is koning, heeft de aarde stevig gegrondvest, is groter dan de hoogste golven. Dat zijn geen naïeve, wereldvreemde uitspraken maar een belijdenis die naar God wordt uitgesproken. Het is een getuigenis van een doorleefd geloof, waar wij ons aan vast mogen houden. Hoe hoog ook de golven, God is sterker dan de storm, niet gebonden aan onze tijd, machtig verheven en tegelijk heel dichtbij. Als het chaos is in je hoofd, in je leven, durf dan Psalm 93 te lezen en te vertrouwen.