Psalm 110

Wat een Psalm met contrasten tussendood en leven, tussen iets wat op wraak lijkt en hoop.

Wat een wereld waarin wij leven.

Afgelopen weekend zag ik de World Press Photo tentoonstelling in Amsterdam. Ik liep daar rond in de Nieuwe Kerk in Amsterdam, kijkend naar alle bekroonde foto’s met in mn achterhoofd een conferentie over ethiek van de afgelopen week met verhalen over onrecht, onvrijheid, oneerlijkheid, macht en ongezonde systemen. De foto’s die ik zag bekrachtigden de verhalen die ik gehoord had. Het is niet alleen oorlog in Oekraine, maar ook in Soedan, Madagascar en nog zoveel andere plekken, afgelopen jaar waren er bosbranden in Australie, Siberie, verwoesting van de Amazone, kinderen die gekidnapt zijn in Nigeria en ga maar door. Aan het einde van de tentoonstelling was er een wereldkaart met van wit- zwart de veilige en niet veilige landen voor journalisten. Er waren maar een paar landen wit: Scandinavie, Nederland, Nieuw Zeeland en misschien nog 1 of 2 andere landen. Dat confronteerde me met de vrijheid waarin wij in Nederland leven in contrast met onderdrukking, onvrijheid en corruptie in zoveel meer landen. Wat leven wij in een bevoorrecht land, wat zijn we ons daar weinig bewust van!

De impact van vijanden, van leiders die de wereld naar hun hand zetten, van zieke systemen op mijn leven is zoveel minder dan van de 99% andere mensen op deze wereld. Dat perspectief van meeleven met het lijden van anderen, met onrecht wat zij meemaken, met systemen die onveranderbaar lijken helpen me deze Psalm beter te begrijpen.

Dan is het geen Psalm van wraak op leiders, van heersen over anderen, van ongebreideld moorden. Dan ontdek ik dat het een Psalm is, geschreven door iemand midden in wanhoop, situaties van onrecht en corrupte systemen. Dan is het een Psalm van iemand die uitziet naar verandering, die bijna niet kan wachten tot recht geschied, tot systemen gezond worden, leiders gaan zorgen voor de mensen die aan hen toevertrouwd zijn. Iemand die uitziet naar de tijd dat God spreekt, dat iemand als Melchisedek, koning EN priester, rechtvaardige, op de troon zit.

In de komst van Jezus naar onze wereld is hier al iets van zichtbaar geworden. En tegelijk heeft het nog meer doorwerkingstijd, meer hersteltijd nodig. Daarom blijven we uitzien naar recht wat komen zal, corrupte systemen die binnenste buiten gekeerd worden en verlangen we naar duurzame vrede. Dat is de eschatologische hoop die in deze Psalm naar voren komt als je ziet dat dit een lied is van mensen zonder ruimte om te leven. Mensen van toen, mensen van nu.